Profesor Edward. F. Szczepanik urodził się 22 sierpnia 1915 r. w Suwałkach, gdzie ukończył Gimnazjum im. Karola Brzostowskiego. Magisterium wyróżnione nagrodą uzyskał w Szkole Glównej Handlowej w Warszawie w r. 1936. Po odbyciu służby wojskowej otrzymał stypendium Funduszu Kultury Narodowej na dalsze studia w Londynie w latach 1937-38. Pracę akademicką rozpoczął w r. 1938 jako asystent prof. Edwarda Lipińskiego w SGH w Warszawie.Profesor E.F. Szczepanik wziął udział w kampanii wrześniowej i po internowaniu na Litwie był więziony w Z.S.S.R. (m. in. w Kozielsku i na półwyspie Kola). Jako oficer 5 PAL, przeszedł szlakiem Armii Polskiej na Wschodzie i walczył we Włoszech, gdzie został kapitanem w Dowództwie Artylerii 2 Korpusu, po wojnie zaś majorem. Uzyskał Krzyż Walecznych w bitwie o Bolonię, dwukrotnie Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami i Croce al Merito di Guerra oraz szereg wojennych medali polskich i brytyjskich.

Po wojnie wrócił do pracy akademickiej. Uzyskał drugie magisterium nauk ekonomicznych i doktorat filozofii w Uniwersytecie Londyńskim. Pracę akademicką kontynuował w Rzymie, Londynie, Hong Kongu i w Sussex. Opublikował kilkadziesiąt artykułów naukowych i 12 książek, poświęconych rozwojowi gospodarczemu, badaniom dochodu narodowego i ekonomice rolnictwa. Był doradcą ekonomicznym w kilku organizacjach międzynarodowych (U.N. High Commisioner for Refugees, Economic Commission for Asia snd the Far East, International Coffee Organisation) i w Rządowej Komisji Planowania w Pakistanie z ramienia Uniwersytetu Harvarda. W latach 1963-77 pracował w Food and Agriculture Organisation of the United Nations w Rzymie, gdzie m.in. był dyrektorem kursów planowania rolniczego i kierownikiem studiów polityki rolniczej. Równocześnie, w okresie rzymskim, brał czynny udział w polskiej pracy społecznej na stanowisku Prezesa Rady Polaków we Włoszech i Delegata Rządu RP na Uchodźstwie przy Stolicy Apostolskiej.

Ostatni Premier Rządu RP na Uchodźtwie był Ministrem Spraw Krajowych w latach 1981-86. 7 kwietnia 1986 r. przejął obowiązki Prezesa Rady Ministrów i pełnił je do jej rozwiązania 22 grudnia 1990 r. Przewodniczył Komisji Likwidacyjnej Rządu RP na Uchodźstwie (1991-92) i do r. 1995 był prezesem Polonia Aid Foundation Trust w Londynie. Członek Komitetu Obywatelskiego Pomocy Uchodˇcom Polskim (1947-1953), założyciel i prezes Instytutu Badania Zagadnień Krajowych oraz Koła Wychowanków SGH w Londynie, był dziekanem i jest obecnie profesorem ekonomii politycznej w Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie. W latach 1986-95 był powiernikiem Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie. Od r. 1981 jest prezesem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Przewodniczył II i III Kongresowi Kultury Polskiej na Obczyźnie (1985 i 1995) i kierował wydaniem ich prac (21 tomów). Od r. 1996 jest prezesem ogólnopolskiej Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią.

W r. 1946 poślubił Hannę Marię z Janikowskich, zmarłą w r. 1995, wychowując dwie córki i dwóch synów.

Za zasługi w pracy naukowej, społecznej i państwowej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Komandorią z Gwiazdą i Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski. W r. 1992 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Suwałk, w r. 1995 doktorat nauk ekonomicznych honoris causa w SGH w Warszawie, w r. 1996 odznakę „Za zasługi dla województwa suwalskiego” oraz państwową odznakę honorową „Zasłużonego dla Kultury Polskiej” a w 1998 r. odznaczenie „Zasłużony dla Białostoczyzny”.